Het leven omarmen na verlies
Neem je je tijd voor het doorleven van je verlies? Kun je het leven weer omarmen? Gun je jezelf dat het lang duurt? Of word je boos omdat je er nog niet overheen bent? Het leven opnieuw zin geven na een ingrijpend gebeurtenis te hebben meegemaakt is een ingewikkelde taak, vind je niet?
Mijn proces om na een tijd van rouw het leven weer ten volle te omarmen heeft zich in de afgelopen 5 jaar in een eigen tempo voltrokken. Met pieken en dalen. Er waren dagen bij dat ik voelde dat ik er volop tegenaan kon. En weken dat ik het gevoel had in een zwart gat te zijn beland.
Rouwen kent zijn eigen tijd
Ik worstelde met de vraag hoe ik van de rauwe kant van rouw naar het vuur van het leven kon komen. Terwijl ik van mensen om me heen te horen kreeg dat ik “het” zo goed deed en een sterke vrouw was, raakte ik een aantal keren de zinloosheid van het bestaan. Een van de stappen die ik heb genomen om mezelf in dit proces te ondersteunen zodat ik anderen beter kan begeleiden, is dat ik in het afgelopen jaar de opleiding Professioneel werken met liefdesenergie heb gevolgd bij Piet en Marry Weisfelt.
Het leven omarmen
Ik heb daarin geleerd wat het betekent om het leven weer volledig te omarmen na een verlieservaring. Hoe lastig dat soms is. Hoeveel tijd het kost.
Ieder mens krijgt in zijn leven te maken met groot en klein verlies. Velen van ons dragen een of meer verlieservaringen opgedaan in hun jeugd mee hun volwassen leven in. Het bepaalt hoe je je verhoudt tot de mensen om je heen en, heel belangrijk, hoe je omgaat met jezelf. Bij iedere nieuwe verlieservaring trilt het oude verlies een beetje mee. Het vormt wie we zijn en dat is in wezen een mooi gegeven. Als mens bezitten we de veerkracht om door een dal te gaan en weer de top van de berg te beklimmen om te genieten van het uitzicht. In ons eigen tempo.
