Leven vanuit overvloed. Ik moet steeds weer aan deze woorden denken als ik in mijn volkstuin werk. Sinds drie weken zijn mijn tuinvriend en ik de trotse eigenaren van een volkstuin.
“Sinds ik alleen ben, heb ik geen volkstuin meer.” Tegenover me staat een vrouw met de fiets aan haar hand. Met een schuin oog houdt zij haar hond in de gaten. Ze heeft me net aangesproken over mijn nieuwe volkstuin. Wat voor alternatieve tuin het wordt?
“Nou, alternatief zou ik het niet willen noemen, anders dan andere tuinen misschien,” antwoord ik haar.
In het midden van de tuin hebben we een cirkel van houtsnippers aangelegd. Daarachter ligt een halve cirkel van gras, de Qigong weide.
“Sinds ik alleen ben, droom ik juist van een volkstuin. En die droom wordt nu waarheid”.
We kijken elkaar aan en begrijpen dat we lotgenoten zijn. Zij is zeker 20 jaar ouder dan ik, maar leeftijd vervaagt in het moment. Twee dagen later hangt er een tasje aan onze schuurdeur met daarin de biodynamische zaaikalender van Maria Thun. Een cadeautje van deze mooie vrouw.
Wij creëren een universum
Voor mijn tuinvriend en mij is de moestuin een plek om tot rust te komen. Om simpelweg te spelen met de natuur en daarvan te genieten. Ik ervaar tuinieren als een vorm van meditatie. Door te wroeten in de aarde voel ik hoe de gedachtenstroom kalmeert en ik ontspan. Vroeger noemde ik tuinieren vaak het managen van teleurgestelde verwachtingen. Beter is om te spreken over het loslaten van de vruchten van je arbeid.
Je bereidt de grond zo goed mogelijk voor, stopt op het juiste moment de zaadjes erin, geeft water, en dan is jouw taak voor een belangrijk deel gedaan. Nu gaat de natuur aan de slag. De zaden ontkiemen door een combinatie van de warmte van de zon, de voedingsstoffen uit de aarde en het vocht van de regen.
Wij creëren een universum, een symbiose tussen mens en natuur. Terwijl wij de grond voorbereiden, werken mieren, bijen, vlinders, en vogels met ons mee.
En maken contact op hartsniveau
Onze werkzaamheden blijven niet onopgemerkt voor voorbijgangers. Zij zijn nieuwsgierig en informeren naar onze plannen. Wij delen onze ideeën; zij vertellen hun levensverhaal. Van een man die net is verhuisd en langsloopt met zijn hondje, krijgen we zijn compost container. Die gebruikt hij toch niet.
Door tijd en aandacht te geven aan elkaar, maken wij contact op hartsniveau en scheppen zo gemeenschapszin. Volgend jaar kan ik mijn gesprekspartners een aardbei aanbieden of een gele framboos.
Want leven vanuit overvloed en die levenshouding kunnen doorgeven, dat is waar dit tuinproject werkelijk over gaat.
